Noticia

14 Mar

La vida cotidiana de cien vilagarcianos está en manos de la atención a domicilio[:gl]A vida cotiá de cen vilagarciáns está en mans da atención a domicilio

El perfil del usuario de este tipo de servicios responde al de una mujer mayor que vive sola y carece de recursos económicos

rn

SERXIO GONZÁLEZ(La Voz/Vilagarcía)

rn

Sin títuloCada vez que a alguien se le llenan la boca y el argumentario con ocurrencias del estilo de los brotes verdes debería darse un paseo por la sede de Cáritas en Vilagarcía. O escuchar a los técnicos de los servicios sociales del Concello, que cada día bregan no con números y estadísticas, sino con realidades que tienen nombres y apellidos y atraviesan trances no aptos para todos los estómagos. El capítulo más sensible, el más expuesto, es el que protagonizan las personas cuya vida está, directamente, en manos de las diferentes modalidades de atención a domicilio. Resulta complicado precisar cuánta gente se encuentra en esta situación límite, pero cruzando los datos de la oenegé y del departamento municipal se obtiene una cifra que ronda el centenar de vilagarcianos. Su alimentación y su cuidado, su supervivencia, en definitiva, dependen de la ayuda cotidiana que reciben en sus propias viviendas.

rn

El programa municipal de ayuda a domicilio echa una mano a 68 ciudadanos. «Trata, fundamentalmente, de manter a xente no seu fogar, proporcionándolles coidados persoais, labores de limpeza e mesmo acompañamento», explica la concejala del área, la socialista Tania García. En colaboración con la Xunta, Ravella desarrolla además Xantar na Casa, a través del cual un cátering entrega semanalmente alimentos elaborados a 16 vilagarcianos. Otras 16 personas que viven solas disponen de un pulsador para alertar a los servicios sociales en caso de sufrir cualquier percance. Su número es mayor, pues Cruz Roja dispensa también esta prestación, pero la oenegé no pudo facilitar ayer sus datos.

rn

No obstante, el programa por antonomasia de alimentación a domicilio es el Comedor sobre Rodas de Cáritas. «El perfil es el de una persona mayor de 65 años, sobre todo mujeres, con problemas de movilidad, falta de apoyo familiar y pocos recursos», explica Noela Lorenzo, una de sus dos trabajadoras sociales.

[:gl]

O perfil do usuario deste tipo de servizos responde ao dunha muller maior que vive soa e carece de recursos económicos

rn

SERXIO GONZÁLEZ (A Voz/Vilagarcía)

rn

Sin títuloCada vez que a alguén se lle enche a boca e o argumentario con ocorrencias do estilo dos brotes verdes debería darse un paseo pola sede de Cáritas en Vilagarcía. Ou escoitar aos técnicos dos servizos sociais do Concello, que cada día bregan non con números e estatísticas, senón con realidades que teñen nomes e apelidos e atravesan trances non aptos para todos os estómagos. O capítulo máis sensible, o máis exposto, é o que protagonizan as persoas cuxa vida está, directamente, en mans das diferentes modalidades de atención a domicilio. Resulta complicado precisar canta xente se atopa nesta situación límite, pero cruzando os datos da oenegué e do departamento municipal obtense unha cifra que rolda o centenar de vilagarciáns. A súa alimentación e o seu coidado, a súa supervivencia, en definitiva, dependen da axuda cotiá que reciben nas súas propias vivendas.

rn

O programa municipal de axuda a domicilio bota unha man a 68 cidadáns. «Trata, fundamentalmente, de manter a xente non seu fogar, proporcionándolles coidados persoais, labores de limpeza e mesmo acompañamento», explica a concelleira da área, a socialista Tania García. En colaboración coa Xunta, Ravella desenvolve ademais Xantar na Casa, a través do cal un cátering entrega semanalmente alimentos elaborados a 16 vilagarciáns. Outras 16 persoas que viven soas dispoñen dun pulsador para alertar aos servizos sociais en caso de sufrir calquera contratempo. O seu número é maior, pois Cruz Vermella dispensa tamén esta prestación, pero a oenegué non puido facilitar onte os seus datos.

rn

No entanto, o programa por antonomasia de alimentación a domicilio é o Comedor sobre Rodas de Cáritas. «O perfil é o dunha persoa maior de 65 anos, sobre todo mulleres, con problemas de mobilidade, falta de apoio familiar e poucos recursos», explica Noela Lorenzo, unha das súas dúas traballadoras sociais.