Noticia

06 Ene

SACERDOTES PEREGRINOS  

El arzobispo, acompañado de su Presbiterio, preside en la Catedral la primera gran cita jubilar del Año Santo Jacobeo

“Me alegra poder encontrarme con vosotros queridos hermanos sacerdotes, al comienzo de este Año Santo Compostelano, en la Iglesia madre de la Diócesis, bellamente restaurada”, dijo el arzobispo de Santiago, monseñor Julián Barrio a los sacerdotes diocesanos, reunidos en peregrinación en la basílica compostelana, en el primer acto jubilar público.

Los sacerdotes, cercanos al centenar, salieron en procesión desde el Arzobispado, atravesaron la Plaza de la Quintana y entraron por la Puerta Santa para concelebrar con su arzobispo la Santa Misa y ganar el Jubileo. El prelado les recordó que “el Año Santo es tiempo de gracia y de conversión para avanzar en la espiritualidad sacerdotal por medio de la caridad pastoral con la esperanza de ser como el Apóstol Santiago, amigos y testigos del Señor”.

Ministerio sacerdotal

Para el arzobispo de Santiago el ministerio sacerdotal “é a nosa forza. Actuamos en nome de Cristo para promover o encontro do home con Deus. Ao sacerdote confióuselle a misión de anunciar ao Deus revelado en Cristo e de santificar que é poñer en contacto con Deus. Isto realízao anunciando a palabra de Deus e administrando os sacramentos. Temos de dar os tesouros da graza que Deus puxo nas nosas mans, e dos cales non somos donos, senón custodios e administradores”.

El prelado compostelano indicó además que “precisamente porque a falta de sacerdotes é certamente a tristura de cada Igrexa, a pastoral vocacional esixe ser acollida, sobre todo hoxe, con novo vigoroso e máis decidido compromiso por parte de todos nos, coa conciencia de que non é un elemento secundario ou accesorio, nin un aspecto illado ou sectorial, coma se fose algo só parcial, aínda que importante, da pastoral global da Igrexa

Monseñor Barrio invitó a todos a reavivar el “carisma que Deus puxo en nós. Deixemos que o Espírito de Deus sopre as brasas da caridade pastoral para que as cinzas das nosas pasividades, fatigas e mágoas non apaguen a paixón pola Igrexa, polo anuncio do Evanxeo de Cristo, e polo compromiso de construí-la comunidade eclesial. A vixilancia e a fidelidade axudarán a superar o risco da neglixencia que nos adormece e nos acomoda ós criterios deste mundo. Non esquezamos que hai moitas persoas que nos sosteñen, oran e interceden por nós”.

Artículos Relacionados